De Kleppereend

Word ik vanmorgen vrolijk wakker gemaakt door twee eenden. Beiden kwekten hartstochtelijk naar elkaar. Ik stapte uit mijn bed om dit lustige tafereel te aanschouwen. Ik opende mijn raam en een overdadige en frisse lentelucht verdreef de benauwde bedorven slaapmist uit mijn kamer. Voor me een strook pas gemaaid gras waarin de afgesneden kelkjes van paardenbloempjes en madeliefjes hulpeloos naar water snakten. Aangrenzend een slootje waarin een fel gekleurde mannetjes eend zijn aanwezigheid met luid gekwek kenbaar maakte. Maar hij was niet alleen. Zo’n 25 meter, maar uit het zicht van het mannetje door een taludje waarop de bloemetjes nog vrolijk rechtop stonden, dreef het vrouwtje. Ook zij heftig en vol verlangen kwekkend als antwoord op zijn uitnodigingen.

Ik zag aan de verenpracht en het eendenmodel dat het hier ging om de Kleppereend. Een eendensoort dat zich uitsluitend ophoudt in en nabij de Buitenhuizer wadden. De Kleppereend staat onbekend om de klepperbals die zij alleen tijdens de lente ten uitvoer brengen. Natuurvorsers en vogelaars vermoeden dat ze dit zo’n duizend tot vijftienhonderd jaar geleden hebben afgekeken van de ooievaars.

Het kwaken ging zo’n 10 minuten door en het verlangen werd alsmaar groter gezien het toenemende volume. Plots was het stil. Beiden spreidden tegelijkertijd hun vleugels en vlogen naar elkaar toe. Ze hadden eindelijk elkaars positie weten te bepalen. De hormoontjes gierden door hun lijfjes. Met heftig gefladder bereikten ze elkaar in de lucht.

En toen was ik getuigen van hun klepperbals. Hevig fladderend blijven ze als XXXL kolibries stilstaan in de lucht en begint eerst het staren als herkenning, dit doen ze omdat Kleppereenden zo blijkt bijziend zijn. Vervolgens gaan ze over tot het tegen elkaar aan klepperen van de snavels hetgeen zij tot een kunst te verheffen. Daarna nemen ze een kort duikvluchtje en passeren elkaar om vervolgens door te vliegen.

Hij landde op haar plek in de sloot en zij op zijn plek in het andere gedeelte van de sloot. Even was het stil alsof het in die kleine hersentjes moest doordringen dat er iets niet klopte. Het wijfje dompelde even met haar kopje onder water, je weet maar nooit toch? Misschien heeft hij zich wel verrassend verstopt. Ook het mannetje zwom verward rond. Na een tijdje begonnen ze weer onverstoord te kwakken en het hele klepperritueel herhaalde zich enkele malen. Het bleek er allemaal bij te horen.

Ik stapte achteruit en zette mijn raam op een kier. Gedurende een lange tijd heb ik het gekwak en geklepper aangehoord. Na een uurtje was het stil en ben ik even gaan kijken. En ja hoor, ze hadden elkaar uiteindelijk gevonden. Hem zag ik duidelijk, zij echter was door hem ondergedompeld. Haar hoofdje nog net naar adem snakkend boven water om te voldoen aan haar geslachtelijk verplichting in de hoop dat haar eitjes voor nageslacht zorgden. Ze klepperde vrolijk. Hij klepperde mee met gespreide vleugels om als een volleerd surfer zijn evenwicht te bewaren.

Wat een pracht hé die lente.