Liefde

Donderdagavond in mei, zo tegen het avondeten, was ik net thuis en zag dat er een kleine caravan zonder voortent was gearriveerd. Zo’n caravan waaraan je kon zien dat het geheel Europa had doorkruist. De achterkant beplakt met zonverschoten stickers in alle vormen van de bezochte steden en campings. Voor de caravan stond een campingtafel met twee lichtblauw verschoten uitklapbare campingstoelen. Het tafeltje was keurig voor het avondeten gedekt voor 2. De caravandeur stond open en onder de deur een van metaaldraad gefabriceerd opstapje. Een mannetje van zo’n 75 tot 80 jaar stapte uit de caravan met een dampend pannetje eten. Ik denk aardappeltjes. Het was zo’n gezellig oud mannetje dat alleen maar liefde, goedheid en vertrouwen uitstraalde. Een vertederend baasje met een big smile en opvallend veel glanzend zilverwit haar. Op tafel stond een doorzichtig hardplastic bak met sla, tomaatjes een eitje en wat komkommer en daarnaast een kommetje met 2 dampende balletjes gehakt. Ik kon hem net horen spreken en hoorde dat hij richting de deuropening zei; “ Zo het eten is klaar Mien”. Hij liep naar de deur en stapte de caravan binnen met de woorden “ik kom er aan schatje, ik zet je zo in je stoel”. Weer buiten schoof hij zoals altijd voor haar de stoel naar achteren, zette haar neer en liep om de tafel en nam plaats. Hij keek naar zijn vrouw en schepte een balletje op het bord met wat aardappeltjes en salade. “Eet smakelijk schat” zei hij en keek liefdevol naar de foto in het zilveren lijstje in de stoel, “Vandaag zouden we 60 jaar getrouwd zijn geweest”. Lief he.

Groetjes John