Duim

Duims

Het was op een vrijdagmorgen. Ik zat samen met mijn poesje op schoot verheerlijkt achter een kopje koffie te schuilen, toen mijn smartphone mij vertelde dat er iemand aandacht vroeg. “Hallo met mij” zei ik verwachtend dat diegene die mij belde wel mijn voornaam wist. “ Hoi met Rich. Zeg kan jij voor mij iets doen” vroeg hij. “Maar natuurlijk gozert, wat moet er gebeuren mijn vriend.” “Nu ik ben met een klus bezig en ik kom nog wat balkjes tekort en ik heb geen tijd om ze te halen. Zou jij dat voor me kunnen doen” Aldus de prof timmerman. “Maar natuurlijk man, vertel maar wat je moet hebben.” “Kan je 10 stuks 2 duims balkjes voor me halen van 210” “Joh, ik ben al op weg”

Kijk een vriend moet je altijd uit de nood halen. Hoe makkelijk kan het zijn. Je haalt wat, levert het bij zijn werkplaats af en klaar. Hij tevreden toch?

Ik leg mijn poesje vredig neer in haar mandje hak de koffie naar achteren – jaaaa echt werkmanstaal hè – en in de auto op weg naar de Hornbach. Het zonnetje scheen en de autoweg gleed gedwee onder mijn auto door.

Aangekomen bij de handel werd het mondkapje opgezet en met de gedesinfecteerde kar naar de afdeling groothandel. Afdeling hout. Aldaar aangekomen ging ik zelfverzekerd op zoek naar de twee duims balkjes als gevraagd. Maar dat bleek niet zo eenvoudig immer ik ben bekend met het metrische stelsel en niet met hetgeen mijn vriend de timmerman werkt. Dus na lang zoeken vond ik nergens een aanduiding van duims balkjes. Dus ik groef in mijn breinlades naar de historie van de oude lengte maten zoals EL en de Duim. Nu is logisch nadenken van reduceren en deduceren ook een manier om ergens achter te komen. Dus een EL zal afgeleid zijn van de lengte van de ellepijp aan de onderarm, zo zal de duim dus de lengte van de duim moeten zijn. Maar dat is niet zo simpel want is het gemeten van de binnenkant van de duim, of de buitenkant van de duim of wellicht alleen het topje van de duim. Ik nam het zekere voor het onzekere en dacht kom laat ik het aan een kenner alhier vragen.

Zo gezegd maar niet zo gedaan, immers als je iemand nodig hebt dan staan er drie van die medewerkers in je presentatiegang te ouwenelen. Maar heb je er eentje nodig dan lijkt het wel of ze als bange ratjes uit de ramen zijn gesprongen. Dus even opzoek en ja hoor daar in een hoekje stond een medewerker gekleed in de juiste kledij die aangaf “wij helpen u” of zo iets. “Hallo jongeman”, vroeg ik beleeft, “kunt u mij helpen. Ik ben op zoek naar twee duims balkjes van 210 voor mijn vriend de timmerman” “Ehhhh, tja eh meneer maar natuurlijk, gaat u maar mee.” Op gepaste afstand volgde ik de jongeling die mij niet ouder dan een jaar of 18 leek, dus ja oude lengte maten, dat kon nog weleens een dingetje zijn. Maar goed aangekomen bij het hout zocht hij als ik al gedaan had naar de betreffende balken. Ik zag hem wat bedenkelijk kijken, keek mij even aan en vroeg “twee duims hè meneer?”

Ja knikte ik. Hij liep naar de hoek van de stelling pakte daar een van die kartonnen meetlinten en was blijkbaar tot dezelfde conclusie gekomen als ik. Hij mat zijn duim op en knikte voldaan. Hij liep naar de stelling en zei kijk meneer dit moeten de twee duims balkjes zijn van 210. Hij haalde er een exemplaar uit. Ik bedankte hem voor zijn hulp en opgetogen van zijn goede daad huppelde hij verder.

Ik schoof de balk naar me toe en las dat het volgens de metrische maat een 10×10 balk was. Maar ja het was gemeten door een jongeman met kleinere handen dan ik dus ook een kleinere duim. Ik was gelijk alert. Liep naar de hoek van de stelling pakte een meetlint en mat de binnenkant van duim 7 cm dat 2 maal en klaar. Mooi vlak naast de balken van tien lagen die van veertien. Maar ik moet zeggen dat waren geen balkjes meer zoals mijn vriend de timmerman zo luchtig aan mij vroeg.

Maar goed ze waren twee duims. Dus opladen en op naar mijn Cliootje. Tja tien balken van veertien bij veertien dat is een gewicht. Banken plat, stoel naar voren en de vier wielen van mijn Clio stonden ietwat uit het lood, maar jeej dat mag de pret niet drukken, immers ik had mijn vriend geholpen. Rustig met de lading naar zijn werkplaats gereden alwaar een andere vriend Jer de balken in ontvangst nam. “Jeetje, wat een knoerten waar is hij mee bezig zeg” zei hij nog vrolijk. “Tja hij het heeft het gevraagd zo.” Ik stak mijn 2 duim op en nam afscheid.

S-avonds lag ik heerlijk op de bank, met een colaatje vieux naar een herhaling van eigen huis en tuin te kijken, ging mijn smartpfone af. Het was die vriend, wat heb ju nu gehaald. Trots zei ik “nou wat je vroeg, balkjes van 2 duim. En ik heb het de verkoper zelf op laten meten en vertaald naar die van mij en mijn duim is 7,3 cm lang. Dus maal twee heb ik balken van 14×14 gehaald, precies goed toch en zijn ze iets te breed dan kan je het overtollige precies zo afschaven als jezelf wilt, mooi toch?”

Het was lang stil aan de andere kant, toen hoorde ik een zucht en iets wat leek op lachen of huilen dat kon ik niet goed genoeg plaatsen en daarna een klik. Ach dacht ik nog wat fijn toch dat hij zo ontroerend blij is dat hij geen woord meer kan uitbrengen. Maar dat was ook de enige keer hoor dat ik een boodschap voor hem hoefde te doen. Geweldig toch, daar ben je vriend voor. Ik gleed weer achterover en genoot van weer een heerlijk slok cola-vieux. “C’est la vie.”