Nu de winter net zijn intrede heeft gedaan merk je dat het weer gaat kriebelen bij de mensen. De gezellige donkere dagen komen weer in aantocht en de daaraan gekoppelde feestdagen. Nu al worden er trips geboekt naar de diverse kerstmarkten in Parijs, Londen, Berlijn, Santpoort Noord en in elk dorp dat je maar intoetst op een zoekmachine. Nu is het zo dat ik met kerstmarkten een speciale band heb. Het ademt de atmosfeer van samenhorigheid, vrede op aarde, dennenbomen, wildgebraad, familie en vrienden, sneeuw, ijsmutsen, schaatsen en gecondenseerde adem. Je wentelt je in dat gevoel, zodat je weer opgeladen de sombere januari en februari kan trotseren.
De allereerste keer dat ik een kerstmarkt bezocht voelde dat overweldigend en dat merkte ik ook aardig in mijn portemonnee. Alles wat je ziet is mooi en past in het kerstinterieur dat je voor ogen had. Urenlang loop je in een halleluja sfeer langs de kramen met kerstballen, kerststallen, kerstslingers, kerstkleding en kerstruttemetutten en vergeet je even de ellende op het nieuws van de dag.
Bij de kassa’s aangekomen sta je in een gigantische rij van gelijkgestemden, waarmee je langzaam wakker wordt uit de kerstroes waarin je je vele uren hebt bevonden. Naast me stond een blij vrolijk jongetje met zijn vader die een verse kerstboom hadden uitgekozen, die nog rook naar de feromonen die een rendier hoopvol had achtergelaten. Later zag ik op de kassaband dat de geur afkomstig was uit een zilveren spuitbus, een speciale uitvoering van rendierlucht om het Scandinavische kersteffect te ervaren. Je moet er maar van houden.
Een half uur later en honderden euro’s lichter zat ik wat ongemakkelijk thuis met een berg kerstgoed, dat in de kerstmarkt qua sfeer zo veel mooier leek. Ik praatte mezelf psychologisch vrij, zodat ik vrede kon hebben met mijn aankopen en geslonken bankrekening. Dit overkomt me niet meer nam ik me voor. Maar ja kerstmarkten blijven trekken dus wat doe je.
Daar heb ik wat op gevonden.
Dit jaar ga ik er heen met net zoveel plezier en besteed uren aan het ronddwalen tussen de kerststalletjes. Vul mijn nog grotere winkelkar met spullen tot het uitpuilt. Ik kan er niets aan doen maar het gebeurd gewoon weet je. Aangekomen bij de rij kassa’s stop ik een enveloppe met 10 euro en een briefje met “sorry, maar bedankt voor het terugzetten” tussen het glitter en zet de te volle kar terzijde en verdwijn tussen de uitgaande tevreden mensen met volle karren. Ik stap in mijn auto en kijk naar de vrolijkte om me heen. De kerstsfeer in optima forma. Je hebt het genoegen van de kerst-inkoop-roes zonder dat je thuiskomt met een kerstkater, een volle kamer met veel te veel kerstspullen en een lege bankrekening. Heerlijk, volgend jaar weer.
John Roskam Blog 