Ze werd geboren in een arme omgeving waar het eten schaars was. De boerderij, de stallen en het varkenskot waren armetierig en vervallen. Desondanks groeide Juliette uit tot een mooie slanke verschijning. Ze bracht haar tijd het liefst buiten in de zon door en rende met soepele tred over de weilanden naar het bos waar heerlijke bessen te vinden waren. Ze voelde haarfijn aan dat dit haar goed deed en haar ranke lijf sterk maakte zonder dat haar glans en sierlijkheid werden aangetast.
Het duurde niet lang of de aandacht werd getrokken door scouts die het gehele land afreden om geschikte kandidaten te vinden om de hoofdpersoon van het jaarlijks terugkerende volksfeest te begeleiden en te ondersteunen. Een man en een jonge vrouw zagen haar aan de rand van het bos staan en keken vol bewondering naar haar. De jonge vrouw pakte haar IPhone en maakte snel een paar foto’s voordat er wat van gezegd kon worden. Ze frummelde wat met dat ding en beiden vertrokken als sneeuw voor de zon. De boer, die net uit de deur stapte, zag ze nog in een zwarte geblindeerde BMW wegscheuren, in een stofwolk van rood gesteente. Juliette keek ze na en ging verder met het zoeken naar bessen.
Er ging ongeveer een jaar voorbij toen de zwarte BMW weer verscheen met een kar achter de auto aan. Dezelfde man en vrouw stapten uit en belden aan bij de boerderij. Juliette sliep een middagdutje bij de twee Ierse pony’s in de stal. Ze werd even later zacht wakker gemaakt door de boer. Hij streek over haar mooie blonde haren. Ze bleek geselecteerd te zijn om mee te doen om als sidekick te fungeren tijden het jaarlijkse grote volksfeest. Alhoewel ze het niet zo goed begreep zag ze wel aan de boer dat het een eer was. Ze liet zich begeleiden naar de auto. Toen ze daar eenmaal aankwamen mocht ze niet in de zwarte auto maar werd ze verbluft in de kar geduwd.
De angst nam haar rust over en ze begon wild om haar heen te slaan. “He, hé rustig aan hoorde ze naast haar. Er is niks aan de hand.” Een even mooi schepsel stond naast haar in de kar. Het komt allemaal wel goed hoor. Het kalmeerde Juliette een beetje. “Hoi” zei haar buurman, “ik ben Angie en ga ook naar de selectiedag. Spannend hé. Ik was ook eerst geschrokken, maar het is hartstikke spannend om in de kar te zijn. Kijk maar naar buiten door het raam, dan zie je van alles voorbij gaan.”
En inderdaad Juliette genoot met volle teugen van de aanblik van de reis. Ze kwamen bij een enorm groot huis aan, omzoomd door mooie hoge populieren en grote graslanden afgezet met mooie witte hekken. Ze zag allerlei verschillende mooie paarden van het gras genieten en gezamenlijk galopperen. Wat een pracht en wat een verschil met de boerderij waar zij vandaan kwam.
Juliette werd begeleid naar haar verblijf en genoot van een heerlijk maal. Uitgeput viel ze in slaap.
De volgende dag begon de training en werd er uitgelegd wat de bedoeling was. De basis is dat een sidekick ten allen tijde de rust zelve moet blijven, onder welke omstandigheden dan ook. Er is een tijd geweest dat dit alles niet nodig was immers het was een volksfeest waar iedereen vol overgave aan meedeed. Maar de tijden zijn veranderd en heeft de multiculturele samenleving redenen gevonden om het volksfeest te schaden met alle middelen die voorhanden zijn. En juist voor die “alle middelen” moet een sidekick bedacht zijn en correct en rustig reageren zodat de hoofdpersoon evenwichtig zijn werk kan doen. De vijf geselecteerde kandidaten deden wat hun werd opgedragen.
Ze gingen naar het strand waarop de zee rustig haar golven uitrolde en verrijkte met mooie schelpen. Er was veel publiek, fotografen met flitslampen en raar uitgedoste mensen die schreeuwden en rookbommetjes gooiden. De vijf geselecteerden moesten daar zonder blikken of blozen door heen lopen. Deed je dat niet, dan was het over en uit.
Uiteindelijk bleven Juliette en haar medereizigster Angie over. Zij werden geselecteerd voor de grote dag. Een van hen zou die dag de verantwoordelijkheid dragen om de hoofdpersoon te begeleiden. De ander zal worden ingezet mocht de ander ziek worden. ‘S avonds stonden Angie en Juliette samen naar buiten te kijken. “Spannend het” zei Angie. “Wie zouden ze kiezen? Ik denk jouw zei Juliette, immers je was naar mijn mening de beste, je loopt mooier dan ik en je hebt langer haar.” “Nou dat valt allemaal best wel mee hoor, onderschat je jezelf nu niet een beetje?” Zei Angie. Ze kwamen er niet uit en de nacht viel over de weide en de bossen.
De volgende dag brak aan. Juliette en Angie hadden prima geslapen. De grote dag van het feest was aangebroken. Beiden waren er klaar voor. Hun begeleider haalden ze op en bracht de meiden naar de plek waar ze de hoofdpersoon zouden ontmoeten. Ze schrokken beiden toen ze de man ontmoette die ze moesten dragen. Een dikbuikige oude man met een lange witte baard en een punthoed op. Licht steigerend probeerde ze aan de leibanden te ontsnappen, maar al snel nam hun verantwoordelijkheid de overhand en lieten zich rustig naar de man brengen.
Hij plaatse zijn voet in de beugels en besteeg beide merries. Juliette bleef het rustigst en het zadel van de man paste haar het best. Zei werd uiteindelijk uitgekozen om Sinterklaas als sidekick te ondersteunen tijdens de diverse intochten in Nederland. Vol trots liep ze het gekozen parcours af.
En Angie? Mensen, paardjes reageren anders dan mensen. Zij ging gedwee terug naar haar stal en leefde nog lang en gelukkig.
John Roskam Blog 