Maand: mei 2018

Nadat ik een aantal uurtjes “in het zonnetje vissen” achter de rug had, nam ik een heerlijk colaatje-vieux en nam plaats in mijn luie terrasstoel onder de zonwerende terraskoepel. Plato en Amber de poezen hadden zich gezellig vlak bij mij genesteld en spinden tevreden voor zich uit. Na enkele minuten naderde Daniel ons, vermoeid na een lange dag werken. Plato verwelkomde hem door met opgeheven staart op hem toe te lopen. Het knuffelen van elkaar nam zijn aanvang. Amber de Poes zag het even aan om daarna direct met gespitste oortjes en geheel gefocust naar een bosje lange gras te staren, immers daar was wat loos.

Ze sprong van haar stoel en was met drie sprongen bij de bewuste plek.

Op haar kontje gezeten tuurde ze geduldig naar die ene plek. Daniel en Plato hadden inmiddels hun knuffelminuutjes achter de rug en Daniel vertrok, na mij een kus op mijn bol te hebben gegeven richting bank en ontspanning. Even keek Amber naar hem, maar de plek met het hoge gras bleef haar prioriteit nr. 1. Ze lichte haar kontje licht op, begon er gecontroleerd mee te wiebelen en lenig als een kleine zwarte panter dook ze het polletje hoge gras in. Hevig gepiep bewees haar accuratesse. Amber had de muis gelokaliseerd en in het nauw gedreven.

Het hevig gepiep deed Plato ontwaken uit zijn knuffelmood. “He dude, whats going on” zou je uit zijn slowmotion gangetje kunnen vertalen. Hij kwam zowaar kijken naar het evenement dat zich voor hem afspeelde. Ik zei tegen Plato dat hij zich er even niet mee moest bemoeien en met zacht hand hield ik hem tegen. Braaf ging hij op het terras liggen, maar hield de boel in de gaten. Amber kreeg vat op het kleine muizenlijfje en met een snelle beweging vloog het muisje piepend door de lucht. Geluk bij een ongeluk belandde ze naast de tegel waar een lantaarn op bevestigd is. Dat was de muis haar kans. Ze draaide zich snel op haar vier pootjes om en dook onder de tegel voordat Amber haar nogmaals door de lucht kon doen vliegen. Gelukt! De muis was veilig. Amber deed nog even een poging, maar ze nam haar verlies en landde in drie grote sprongen op de stoel waar ze haar rust in eerste instantie had gevonden.

Plato stond op, liep naar de lantaarntegel en nam al snuffelend de geur op van het gevecht dat daar voor zijn neus had plaatsgevonden. Geen sprietje sloeg hij over. Eindelijk eindigde hij bij de plek waar de muis onder de tegel was verdwenen. Alsof hij getroffen werd door de bliksem sprong hij omhoog spitse zijn oren naar voren en met donkere zwarte verwilderde ogen sprong hij in het gras bij de opening van de tegel. Wentelde zich om en om, sprong weer in de lucht en bleef wild om zich heen kijken. Er was geen muis te zien. Maar Plato stoeide in het wilde weg alsof hij een enorme muis te pakken had. Zo’n reus van een muis met ontblote slagtanden en roodomrande verwilderde ogen.

Amber keek met grote ogen naar het tafereel en toen naar mij. Het is dat ze haar schouders niet kan ophalen zoals wij mensen dat kunnen, maar je zag aan haar de ontreddering en schaamte. Plato deed nog een paar heldhaftige sprongen en wentelingen om daarna vol trots en met zijn vier poten stevig gespreid op de grond naar ons te kijken alsof hij wilde zeggen ”Zag je dat. goed hé dudes, dat heb ik effe mooi opgelost.” Wiegend met zijn staart omhoog liep hij trots naar het lange wilde gras langs het straatje, om op zo’n pol uit te rusten van dit adembenemende avontuur. Zuchtend krulde Amber haar lijfje, stopte haar kopje onder haar pootje en viel ontdaan van Plato’s showtje in een diepe slaap. Ik pakte grinnikend mijn colaatje-vieux nam een slok en zette mijn stoel op de laagste stand, schoof mijn pet boven mijn ogen en sloot deze tevreden en gelukkig.

Heerlijke zon, Heerlijke poezen en een slapende zoon. Heerlijk toch. That’s life.

Ps: Voor de ongeruste dierenvriend. De muis is heelhuids thuisgekomen.

Toen Vladimier geboren werd was het al een monter ventje. Hij wilde altijd het uiterste uit zijn kleine lijfje halen. Rondom zijn woongemeenschap was er volop gelegenheid om zijn wens in vervulling te laten gaan. Hij wilde meedoen aan de Olympische Spelen voor Animals. Het ultieme doel om de top te bereiken. Zijn favoriete onderdeel was het boomstam tillen alle categorieën. Was je groot of klein, je kon meedingen naar de titel sterkste dier. Vladimier liet geen gelegenheid voorbijgaan. Tussen zijn dagelijkse werkzaamheden als bladknipper tilde hij elke stammetje op dat hij tegenkwam. Al snel kregen zijn medeknippers door dat hij goed was en namen zo af toe wat werk van hem over, zodat hij tijd had om te trainen. Ook Flavia, het knapste meisje van woonlaag 98, zag zijn vorderingen en voelde zich sterk aangetrokken tot Vladimier.

Al snel zocht ze contact en het klikte direct tussen die twee. Ze meldde zich aan bij de bladknipbrigade waar ook Vladimier bijhoorde om dicht genoeg bij hem te kunnen zijn. Ze pakte elke kans aan om met hem mee te trainen en moedigde hem aan door ook zelf boomstammetjes te heffen. Telkens als Vladi, zo noemde ze hem liefkozend, het moeilijk had tilde ze boomstammetjes omhoog en deelde in de vreugde als het lukte.

Het duurde nog negen donkerten, dan was het zover en zouden de OSA (Olympische Spelen voor Animals) op de open plaats in het Omkerbos van start gaan. Er moest dus hard getraind worden. Flavia deed haar best om Vladi tot het uiterste te motiveren. Hij kon al stammetjes tot 5 maal zijn eigen gewicht tillen. Dat zou toch genoeg moeten zijn om mee te kunnen dingen naar de titel. Ze bleef meedoen en tilde fanatiek mee telkens als Vladimier zijn record verbeterde.

Eindelijk was het dan zover, na de volgende donkerte zouden ze samen afreizen naar de OSA. De spanning was ondragelijk, beiden konden geen oog dichtdoen. De volgende morgen gingen ze bepakt met voldoende proviand aan bladsnippers en vlooienhoning opweg naar de open plek in het Omkerbos. Het was een gevaarlijke route dwars door het gebied van de Eter. Een Obesiekikker die menig volk had gedecimeerd. Maar, zo gaat het verhaal, dat door zijn gulzigheid hij zich een paar keer lelijk heeft verslikt en nu op het IC ligt van het Omker Hospitaal.

In snelle bladkniplooppas liepen Flavia en Vladi richting het Omker zonder echt in gevaar te komen. Alleen een luie Ekster probeerde Flavia op te pikken, gelukkig was hij wat scheel en miste haar ruimschoots. Steeds meer deelnemers kruisten hun pad of liepen met hun mee naar Omker. Zo ook Oliver de Fant. Een vriendelijke grote grijze reus. Hij rees tot aan de zon, het pad trilde hevig onder zijn brede grijze boomstammen als poten. “Hoi” zei Flavia, “waar ga jij aan meedoen?’ “Ik” zei Oliver, “Ik ga meedoen aan boomstam tillen alle categorieën.” “Ik til elke boom die ik tegenkom, ik ga winnen Hahaha.” En Olivier liep weer verder, door zijn enorme stappen konden Vladimier en Flavia hem niet bijhouden. Vladimier’s moed zonk hem in de voetjes. Dat ga ik nooit redden zo dacht hij. Flavia voelde hem haarfijn aan en zei “Hij gaat niet winnen, jij bent veel sterker hoor. Je hebt tot nu toe alle records verbroken. Je hebt al 6 keer je eigen gewicht getild.” Dat was waar, dacht hij en voelde zich alweer een stuk beter. Dat moet Olivier nog maar eens voor elkaar krijgen.

Daar was was de open plek in het Omker. Het was een drukte van jewelste. Allerlei soorten animals waren gekomen. Enkele onderdelen waren reeds gestart zodat de OSA voor het volgende donkerte weer klaar zouden zijn. De gewichtheffers in de diverse categorieën werden omgeroepen. De gewichtheffers All Categorisch moesten als eerste aantreden. Harry de Das, Richard de Giraffe, John De Gekko, Olivier de Fant, Ab de Fluistermuis en Dude de naaktslak. De stammen werden op gewicht gecontroleerd door de wasbeer juryleden, Elke stam was gelijk aan het gewicht van de deelnemer oftewel één Onko.

Als eerste waren Harry de Das en Richard de Giraffe aan de beurt. Richard won de eerste partij, hij tilde drie stammen. Harry niet meer dan twee, omdat hij niet verder kon vanwege kloofjes in zijn rechterpoot. John de Gekko en Oliver de Fant volgden. John won het tillen met 3 stammetjes maar werd gediskwalificeerd omdat hij Oliver aan het lachen maakte tijdens het tillen. Vladimier was aan de beurt. Hij betrad de arena en begon zijn handen in te wrijven met bladluispoeder. Hij moest wachten op Dude de naaktslak. Na 15 stampen werd zijn wedstrijd afgeblazen. Vladimier had zonder te tillen gewonnen. Dude was te laat. Later bleek dat hij in gevecht was geraakt met Paul de mestkever omdat hij zijn slijmbeurs had gejat. Ab de fluistermuis kreeg een zogeheten “buy” zijn tegenstander Ard de antiloop was onderweg opgegeten door ene Loeki.

Na een korte pauze waren de halve finales al aan de beurt. Richard trof Oliver en Vladimier tegen Ab. Aangemoedigd door Flavia won Vladimier met 3 stammen ofwel 3 Onko. Ab fluisterde teleurgesteld enkel krachttermen. Nu was het Olivers beurt. Onder luid gejuich van het fantenpubliek wist ook Oliver met 3 Onko te winnen van Richard. Richards schouder liet het afweten. Oliver trompetterde van geluk. Hij had de finale bereikt. Het Omker trilde onder het geweld. Hij had de overwinning al in de zak. Hij keek naar beneden en zag dat Flavia haar Vladi moed in sprak. Kaassie toch.

Vladimier zag ook de spanning bij Flavia. Na zijn winst in de halve finale zag hij haar opwinding. Haar boezem veerde op en een zekere spanning in zijn lijfje nam de overhand. Nee, niet nu dacht hij. Geen lol tijdens de sport.

De finale werd door hevig zoemgeschal aangekondigd door een zwerm zoemend honingbijen. Ze zoemden de de zoemhimne van het OSA. Oliver en Vladimier met Flavia aan zijn zijde betraden de arena. Flavia had van de wedstrijdleiding toestemming gekregen om haar Vladi aan te moedigen. Het kostte haar wel 3 druppels vlooienhoning. Oliver had ermee ingestemd, immers voor hem stond de uitslag al vast. Oliver mocht als eerste beginnen. Met gemak tilde hij bij zijn eerste til 1 Onko omhoog om de wedstrijd starten en een score te plaatsen. Zo ook Vladimier. Flavia tilde rustig mee als motivatie. Zij had 5 Onko extra meegenomen. Olivier was weer aan de beurt. Hij voelde zich sterk en gaf aan dat hij geen twee maar 3 Onko in zijn beurt zou gaan tillen. Een risico, maar voor hem stond de uitslag al vast. Hij duwde zijn grote lange tanden onder de stammen plaatste zijn lange fantenneus erover, slaakte een tetterende schreeuw om zijn kracht bij te zetten. Zijn nek trilde van inspanning. De boomstammen kwamen langzaam van de grond. De zweetdruppels gierden van zijn fantenneus naar beneden en maakte te stammen glibberig. Hij was halverwege toen Oliver het moeilijk kreeg. Met een laatste inspanning duwde hij de 3 stammen omhoog bleef 3 stampen staan en liet de stammen triomfantelijk vallen. Zo dat zal Vladimier me niet nadoen dacht hij.

Maar was dat wel zo. Vladimier heeft immers meer gedaan dan dat.

Hij betrad de arena samen met Flavia. Vladi had gezien hoe moeilijk Oliver het had gehad. Hij moest nu ook 3 Onko omhoog tillen dat zou geen probleem moeten zijn. Maar het is nu een wedstrijd, de finale en dan komen er toch ander spanningen los. Hij zag Flavia staan en haar boezem speelde hem weer parten. Flavia tilde twee Onko omhoog om hem aan te moedigen. Hij ging achter zijn stammen staan pakte 3 stammen en tilde ze met trillende pootjes omhoog. Hij had het gered. Wat was hij blij met Flavia. Het was gelijk 3 tegen 3. Olivier moest nu meer dan 3 tillen om te winnen. Hij schoof de tanden er weer onder spreidde zijn brede poten en begon te tillen. Langzaam kwam hij met de 4 Onko omhoog.

Terwijl Oliver met zijn laatste poging 4 Onko omhoog probeerde te tillen, vertelde John de Gekko een mop aan Richard de Giraffe op gehoorafstand van Oliver. Hij zei: “Richard, weet je wat ze met Fanten doen in Afrika?” “Nou?” vraagt Richard. “Die gebruiken ze als artilleriegeschut.” “Oh ja” vroeg Richard. “Ja,” zei John “dan stoppen ze een pijl in zijn slurf, leggen zijn ballen op een houtblok en pakken dan een grote hamer en poef.” Ze brulden van het lachen.

Oliver was net over het dooie punt en wilde net de laatste push doen, toen hij de mop van John de Gekko hoorde. Hij kon zijn lachen niet inhouden en bulderde mee terwijl hij zijn 4 stammen losliet. Verschrikt merkte hij zijn fout en rende tetterend achter John en Richard aan, die niet wisten hoe snel ze weg moesten komen.

Vladimier zag het gebeuren en lachte hard mee. Maar Flavia bracht hem grinnikend terug in de werkelijkheid. Het was nu zijn beurt. Concentreren was het devies nu. Hij liep naar de stammetjes pakte er 4 op tilde ze omhoog, maar het ging moeilijk. Ook hij was op het punt aangekomen dat ie moest doordrukken. Hij wilde niet opzij kijken naar Flavia naar haar boezem dat hem maar niet losliet. De menigte juichte uit volle borst en scandeerden de naam Flavia, Flavia!!! Vladimier keek toch opzij en zag dat zijn Flavia hem aanmoedigde. Ze motiveerde hem door wel 5 Onko omhoog te drukken. Hij drukte met een laatste stoot de 4 Onko omhoog en bleef 3 stampen staan. De menigte echter bleef haar naam scanderen. Zij had immers 5 stammen omhoog gedrukt buiten mededinging. Vladimier had de OSA titel gewonnen, Flavia was mierentrots op hem.

In dierenland werd nog vaak gesproken over Flavia de grote kracht achter een Olympisch Kampioen. Ze leefden nog lang en gelukkig.

En Oliver? Hij is voor de zekerheid nooit meer teruggegaan naar Afrika.