De wandeling

Het was rond vijf over negen in de morgen. De lentezon zon omarmde de eerste bloemen waardoor ze hun heerlijke frisse geuren loslieten. De bomen vormden lange schaduwen achter zich en wiegden in gezamenlijke eenheid in de ochtendwind. Vogels vlogen twitterend door de takken op zoek naar hun ontbijt.

Vanuit haar verblijf, een soort pijpenla woning aan de rand van het Bloemendaalse bos, tegenover het hertenkamp van het vliegende hert aan de Brederodelaan, keek Elsie naar buiten en genoot van het tafereel. Ook zij werd getroffen door de warmte van hetgeen ze zag. Ze stapte naar buiten en liet de warmte over zich heen komen. Misschien dat het dit seizoen lukt, dacht ze, en komt hij vandaag in eindelijk in mijn leven. Ze snakte naar een toekomst.

Elsie was een mooie lange slanke meid, hoog op haar benen en voor een ieder in haar omgeving aanbiddelijk. Elsie werd alom gerespecteerd omdat ze zich kon meten met alle jongemannen in de buurt, ze was iedereens vriend en vriendin, the girl next door. Maar ze was kieskeurig en dat wisten alle jongelingen in haar omgeving, ze wachtte immers op haar prins op het witte paard. Niettemin wilden ze tegelijkertijd in haar omgeving zijn, al was het alleen maar om het gevoel dicht bij haar te zijn. Dicht bij haar warme aantrekkelijke uitstraling en de lol die ze met haar konden hebben.

Elsie strekte haar lange slanke lichaam even uit en zette haar eerste passen van het seizoen op weg naar haar favoriet open plek in het bos. Ze zwaaide even naar Harry, Paul en Richard die buiten bij een etablissement stonden te kletsen. Opgewekt en liefdevol zwaaiden de drie mannen met blosjes op de wangen terug. Ze merkte dat haar aanwezigheid ze afleidde van het onderwerp dat ze in eerste instantie hadden aangebroken. Ze lachte er liefdevol om en vervolgde haar weg.

Het duurde even voordat ze de open plek in het bos had bereikt. Het is immers altijd weer een avontuur om heelhuids de tocht naar de plek door te komen. Vele gevaren zitten altijd op de loer. Vorig seizoen woonde er een terror Kraai in het bos die regelmatig heer aanviel. Ook nu hoorde ze weer het gekrijs van de brute vogel in de verte. Regelmatig stopte ze even en “bevroor” ter plekke, om na enkele minuten weer voorzichtig en schoorvoetend verder te gaan. Ze rustte even uit aan de voet van een grote eik en drukte zich er dicht tegen aan. Om er zeker van te zijn dat ze zich onbespied waarde keek ze nog even om haar heen. Ze schrok, en al haar zenuwen in haar lichaam begonnen te tintelen, een warmte van opwinding en lust gierde door haar lijf. Daar zat hij, daar was hij dan eindelijk. Haar droomprins.

Even verderop zat Vincent, een mooie jongen, goed geproportioneerd en een dromer. Hij ging altijd even naar de open plek in het bos om zijn drukke omgeving te ontvluchten. Hier kon hij rustig zijn hobby uitoefenen, mediteren en zijn lichaam in balans brengen. In volledig Zen zijn met zijn geest en lichaam. Rust, meditatie en concentratie was zijn motto en levensvervulling.

Het was deze morgen echter van korte duur. Een lichte zucht bereikte zijn gehoor, waardoor zijn aandacht verplaatste richting het geluid. Zijn kleine hart sloeg een paar slagen over en zijn huid verkleurde van opwinding. Daar beneden zat het mooiste schepsel dat hij ooit aanschouwde. Daar was ze dan eindelijk.

Zo snel als zijn benen het konden dragen wandelde hij naar haar toe. Raakte haar even aan. Zij beantwoorde zijn aanraking direct. Ze draaiden even om elkaar heen en na enkele voorzichtige betastingen strengelden ze in elkaar. Eindelijk had Elsie haar droomprins gevonden. Het korte voorstellen was achter de rug. Ze wisten dat ze voor elkaar geboren waren. Hij klom op haar rug en gezamenlijk wandelde ze verder. Ze voelde zijn warmte in haar stromen, een gezin van kleine sterke wandelende takjes was op komst. Kleine trappelden pootjes zullen haar genen verder verspreiden. Haar doel was bereikt. Het geluk straalde haar tegemoet. De lentezon zou verder voor haar kleintjes zorgen. Carpe Diem.

PS: Voor de kritische lezer: Vincent en Elsie zijn niet parthenogenetische wandelende takken.