Krokodil

De wetenschap staat voor niets is de algemene opvatting, en dat klopt ook wel. Niet dat het niets kost, want wat dat betreft gaan er bakken geld naar toe. Het is meer het ongelooflijke resultaat dat het oplevert. Nu er kunstmatige intelligentie is en verder ook wordt uitgebouwd -waardoor onderzoeken kunnen worden uitgevoerd waar men een jaar geleden nog niet aan kon denken – zijn er mensen die het onmogelijke gaan onderzoeken.

Een bioloog, gefascineerd door het reilen en zeilen van amfibieën en krokodillen in het bijzonder, heeft een doorbraak bewerkstelligd in de gedachtengang van een krokodil. Krokodillen reageren louter uit oerinstinkt. Alles wat beweegt is bijvoorbaat prooi en de krokodil zal ook direct tot de aanval overgaan en met kracht de kaken laten dichtklappen zodra een levend wezen de tong van de krokodil beroert. Echter in tegenstelling tot dit oerinstinct, laat de vrouwtjeskrokodil bij gevaar haar jongen schuilen in de bek en zal er in principe geen van deze jongen worden doorgeslikt. Ook niet als ze bij schrik of bij schaamte, normaal gesproken, even moet slikken.

De betreffende bioloog heeft bij een vrouwtjeskrokodil een klein super intelligent computertje aangesloten op het interactieve hersengedeelte dat de instinctieve reactie aanstuurt en stimuleert. Dit met als doel om erachter te komen waardoor de vrouwtjeskrokodillen de jongen niet doorslikken zodra ze de tong beroeren.

Het resultaat was verbluffend alsook voorspellend en eenvoudig. Het bleek dat voortdurend hetzelfde herhalende signaal werd opgevangen op het moment dat de krokodil de jongen bescherming bood. Het kostte de computer enig rekenwerk maar uiteindelijk werd het herhalende signaal vertaald, met als resultaat; “ niet slikken, niet slikken, niet slikken, oh shit foutje, echt niet slikken, het kriebelt, niet slikken, pfff.. gevaar voorbij!

Wat nu de toegevoegde waarde is weet ik niet maar dat het onzin is staat als een paal boven water.

Groeten John