Overpad

Zomer 2015. Na een heerlijk middagje nietsdoen zat ik ‘s-avonds buiten genoegzaam achteroverleunend, met een glas cola-vieux, voor me uit te kijken. Voorzichtig betrad een pad mijn pad. Het was een grote pad die zich op mijn pad bevond. Ik dacht zo kijkend naar dat mirakelse beest, wat doet die pad op mijn pad.

Dit is privéterrein en moet je een pad op jouw pad overpad verlenen. Als rechtgeaarde Nederlander heb ik het wetboek erop nageslagen. Helaas staat hier niets over beschreven, althans niet als het gaat om een pad die jouw pad gebruikt als overpad.

Ik deed mijn slippers uit en trok voor de veiligheid een paar houten klompen aan ter bescherming van mijn tere teentjes. Liep op de pad af en vroeg hem op de pad af waarom hij als pad gebruik maakt van mijn pad als overpad.

Het antwoordt was te verwachten en duidelijk. Hij zei: “Dit pad heet niet voor niets een pad, al mijn voorvaderen lopen over paden omdat het naar ons is vernoemd, ook dit pad heet pad dus geniet ik overpad”.Het was duidelijk daar stond ik dan op mijn eigen pad gadegeslagen en overklast door een pad.

Om mijn eigenwaarde te behouden dacht ik een gebaar naar de pad te moeten maken.

Een dikke huisvlieg vloog vrolijk neuriënd op me af, ik deed een snelle schijn beweging en zette de vlieg op de verkeerde vleugel en plukte hem uit de lucht. Een beetje schudden en ik deponeerde de versufte vlieg voor de pad als genoegdoening. Hij accepteerde dit gulzig. Ik gunde de pad het voordeel van de twijfel en verleende de pad overpad. De pad maakte een kleine buiging als dank.

Hij keek nog 1 keer om en verdween tussen het hoge wilde gras. Ietwat gegeneerd en licht van het pad af trok ik me terug op mijn stoel liet me achterover vallen en kikkerde weer op van mijn cola-vieux. Spaarnwoude? Daar maak je altijd wat mee.

Groetjes John