Mees Marley

De winter is nu niet bepaald gaande, toch wel weer het moment om wat meer aandacht te schenken aan onze kleine vliegende vriendjes. Ik kan je vertellen dat het een genot is om de vogeltjes zo verschillend als ze zijn te zien genieten van hetgeen je ze voorschotelt. Het is zo simpel; een zakje zonnebloempitten en een doorzichtig emmertje aan een touwtje en je hebt je eigen tv film. Tientallen koolmeesjes, pimpelmeesjes en roodborstjes vliegen in een georganiseerde chaos af en aan. Verkeerstoren Schiphol zou hier jaloers op zijn. Alleen wat ongeduldig getwitter voor het vogeltje dat te lang treuzelt is te horen.

Maar er was een koolmeesje dat zich apart gedroeg, je kon wel zien dat het nog een jonkie was. Hij had er veel plezier in en had een manier gevonden om zich lekker te laten schommelen. Terwijl de andere doorsnee meesjes zich rechtstreeks richten op het aanbod zonnebloempitten en daardoor het emmertje in beweging brachten, nestelde het bewuste koolmeesje zich op de rand.

Omdat de meesjes sociale beestjes zijn en keurig op hun beurt wachten, werd de rij wachtenden rondom het emmertje toch wel een beetje ongeduldig. Getwitter en gefladder alom. Het jonkie had er geen “oren” naar en schommelde met de oogjes dicht, geheel in zen heerlijk op het ritme van het wiegende emmertje mee. Hij had ook wat langere zwarte veertjes dan de anderen. Er ging me een lichtje op en ik dacht reïncarnatie is hot, zal dit echt zijn?  Ik nam de proef op de som en zette een track op van Bob Marley. En ja hoor daar ging het jonkie ritmisch over naar het ska en raggea-deinen. Zachtjes door de pootjes en in trans knikkend met het kopje. Niemand zal het geloven maar ik denk dat ik ongemerkt de reïncarnatie van Bob Marley heb kunnen aanschouwen. En ik weet het zeker, want het vloog in een trage golvende vlucht richting Amsterdam. “Stir it up, little darling”

Groetjes John